Pas volgde ik een training Deep Democracy met een groep mensen. Het valt me telkens op dat het in de praktijk moeilijker is, dan het lijkt. Deep Democracy lijkt namelijk verdomd eenvoudig en dat is het in de basis ook. Het gaat over een manier van besluiten nemen waarbij de wijsheid van de minderheid wordt meegenomen in het meerderheidsbesluit. Het gaat over besluitvorming met aandacht en waardering voor andere opvattingen. Geen compromis dus. Hoe werkt dat dan? En hoe kun je het binnen jouw organisatie toepassen? Een tipje van de sluier.

Zeggen wat er gezegd moet worden
Deep Democracy gaat erom dat mensen zonder te oordelen, zeggen wat er gezegd moet worden. Daarbij gaan we ervan uit dat verschillen een logisch onderdeel zijn van samenwerken met anderen. Als we ons dat vaker realiseren, geeft dat eigenlijk al een hoop lucht.

Geen ontwikkeling zonder conflict
Jitske Kramer beschrijft in haar boek Deep Democracy dat organisaties en mensen zich niet kunnen ontwikkelen zonder conflicten. ‘Tegenstellingen worden binnen Deep Democracy niet gezien als een belemmering maar als de start van een creatief proces.’ Wat een mooi inzicht. Dat biedt perspectief voor jezelf, teams en organisaties.

Luisteren is een ding, er wat mee doen iets anders
Nu zit de complexiteit erin dat we dikwijls nog wel in staat zijn om te luisteren naar andere ideeën, maar dat we het veel moeilijker vinden om dat zo samen te brengen met andere bestaande ideeën, dat er een besluit komt waaraan iedereen zich kan verbinden.’ Werk aan de winkel dus.

Check in
Binnen Deep Democracy werken we vaak met een check in. Een prachtige manier om iedereen in de groep te laten landen. En ook voorafgaand aan een bijeenkomst te kijken wat er in een groep aanwezig is. Door het stellen van vragen kunnen deelnemers aankomen in de groep. Doorgaans bij een check in, start ik met vragen als: Hoe gaat het? Of hoe zit je erbij? Gevolgd door een vraag over de context van de bijeenkomst, en vaak afrondend met een vraag over wat belangrijk is voor de bijeenkomst. Ik luister zorgvuldig en vat na afloop in polariteiten samen wat er in de groep zit. Het is een mooie start van een bijeenkomst. En belangrijk zaken die in een groep aanwezig zijn, worden op deze manier zichtbaar, er ontstaat als het ware een bedding voor de groep om aan het werk te gaan.

Gesprek op voeten
Een gesprek op voeten is een prachtige methode om alles dat er in een groep zit aan bod te laten komen. Dus om elk geluid te laten horen. Eigenlijk is het een gewoon gesprek, dat je staand voert door te bewegen in de ruimte. Er wordt een vraag voorgelegd aan de groep. Deelnemers nemen stelling door naar voren te stappen en een stelling in te nemen. Mensen die zich herkennen in het standpunt, scharen zich achter degene met de stelling. Anderen die het er niet mee eens zijn, staan elders. Zij krijgen de vraag: ‘En hoe zie jij het?’ daar herhaalt zich het proces. Het gesprek is rond, wanneer het merendeel achter een persoon staat. Dan ben je er nog niet. Dan wordt aan de mensen die ergens anders staan gevraagd: ‘En wat heb je nodig om mee te kunnen gaan in dit standpunt? Ook dat idee wordt weer samengevoegd met het standpunt dat door de groep is ingenomen.

Wie ziet het anders?
Een belangrijke vraag tijdens dit gesprek op voeten die wordt gesteld, is: en wie ziet het anders? Of is er iemand die iets heel anders vindt? Beginnen om die vraag eens te stelen in je dagelijkse werk, kan al een groot verschil maken. Of de vraag: vertel eens, hoe zie jij dat?

Mensen denken vaak van zichzelf dat ze open staan voor andere geluiden, ik ook. En toch merk je dikwijls dat je toch vol oordelen zit, of vooronderstellingen die niet altijd recht doen aan het standpunt van een ander.

Aan de slag met jouw team?
Wil je meer ruimte creëren voor het goede gesprek binnen je team? Naast Deep Democracy gebruik ik ook andere gesprekstechnieken. Wil je aan de slag met je team en met het goede gesprek in je team? Neem dan vrijblijvend contact met Moniek Bluyssen, 06-18886305 of Noortje Cremers, 06-10916842.